حبیب محبیان، مشهور به «حبیب»، یکی از برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین هنرمندان موسیقی پاپ و راک ایران است که با صدای منحصر به فرد، سبک خاص و ترانه‌های ماندگارش، جایگاهی ویژه در حافظه جمعی ایرانیان یافته است. زندگی و آثار او نه تنها بازتابی از تحولات اجتماعی و فرهنگی ایران در نیم‌قرن اخیر است، بلکه روایتگر فراز و نشیب‌های یک هنرمند مستقل و عاشق موسیقی است که با وجود موانع و دشواری‌های فراوان، هرگز از مسیر هنری خود منحرف نشد. این گزارش با تکیه بر منابع معتبر، به بررسی جامع زندگی شخصی، هنری و اجتماعی حبیب محبیان می‌پردازد و تمامی جنبه‌های مهم زندگی و آثار او را با جزئیات و تحلیل‌های دقیق ارائه می‌کند.

دوران کودکی و زندگی شخصی اولیه

حبیب محبیان در چهارم مهرماه سال ۱۳۲۶ در منطقه شمیرانات تهران، در خانواده‌ای پرجمعیت و مذهبی به دنیا آمد. خانواده او شامل پنج برادر به نام‌های محمود، قاسم، منصور، منوچهر و یک خواهر به نام‌های عفت و مریم بود. پدرش اهل شمیران و مادرش اهل تبریز بود، که این ترکیب فرهنگی تأثیرات خاصی بر تربیت و روحیات او گذاشت. از همان کودکی، علاقه‌ای عمیق به موسیقی و به‌ویژه گیتار در وجود حبیب شکل گرفت؛ او گیتار را به صورت خودآموز فراگرفت و این ساز به ابزاری برای بیان احساسات و افکارش تبدیل شد.

دوران نوجوانی حبیب همزمان با ظهور گروه بیتلز در دهه ۶۰ میلادی بود. بیتلز با سبک نوآورانه خود، موجی از تحول در موسیقی جهان ایجاد کردند و تأثیر عمیقی بر نسل جوان آن زمان گذاشتند. حبیب نیز از این جریان موسیقی غربی متأثر شد و به تدریج به سمت یادگیری تکنیک‌های نوازندگی و آهنگسازی کشیده شد. او در مصاحبه‌ای اشاره کرده است که صدای مادرش زیبا بود و هر هفته جلسات قرآن و مداحی برگزار می‌کرد، که این امر نیز بر علاقه او به موسیقی بی‌تأثیر نبود.

خانواده حبیب، به ویژه برادرانش، با خوانندگی او مخالف بودند و معتقد بودند که خوانندگی شغلی مناسب برای یک خانواده مذهبی نیست. با این حال، حبیب با اراده‌ای قوی تصمیم گرفت مسیر هنری خود را دنبال کند و معتقد بود هر فرد باید برای آینده خود تصمیم بگیرد. این روحیه استقلال و مقاومت در برابر فشارهای اجتماعی و خانوادگی، بعدها نیز در زندگی هنری و اجتماعی او نمود یافت.

تحصیلات دانشگاهی حبیب در رشته اقتصاد بود، اما عشق به موسیقی مسیر زندگی او را به کلی تغییر داد. او با تلاش و پشتکار، توانست به عنوان یکی از چهره‌های شاخص موسیقی پاپ ایران مطرح شود.

آغاز علاقه به موسیقی و آموزش‌های اولیه

علاقه حبیب به موسیقی از دوران کودکی و نوجوانی آغاز شد. او ابتدا گیتار را به صورت خودآموز فراگرفت و سپس با ورود به آزمون صدا و سیما، فرصت یافت تا تحت نظر استاد برجسته‌ای چون مرتضی حنانه، اصول آهنگسازی و تنظیم موسیقی را به طور حرفه‌ای بیاموزد. این دوره آموزشی نقطه عطفی در زندگی هنری او بود و دریچه‌ای به دنیای گسترده‌تر موسیقی برایش گشود.

حبیب پس از قبولی در آزمون صدا و سیما، به عنوان خواننده در تلویزیون استخدام شد و دو سال در این سمت فعالیت کرد. سپس به خدمت سربازی رفت و در آنجا نیز به عنوان خواننده باشگاه افسران فعالیت داشت. این تجربه‌ها به او امکان داد تا استعدادهای خود را در محیط‌های مختلف به نمایش بگذارد و با جمعی از افسران و نظامیان ارتباط برقرار کند.

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد حبیب در اجراهایش، استفاده از گیتار ۱۲ سیم بود. این ساز خاص، صدایی عمیق و متفاوت به آثارش می‌بخشید و او را از سایر خوانندگان ایرانی متمایز می‌کرد. انتخاب گیتار ۱۲ سیم، که الهام‌گرفته از موسیقی بلوز و راک غربی بود، به امضای هنری حبیب تبدیل شد و در آهنگ‌هایی مانند «مرد تنهای شب» نقش مهمی ایفا کرد.

فعالیت‌های هنری و موسیقایی قبل از انقلاب ۱۳۵۷

فعالیت حرفه‌ای حبیب محبیان در دهه ۱۳۵۰ آغاز شد. نخستین آلبوم او با نام «مرد تنهای شب» در سال ۱۳۵۶ منتشر شد و با استقبال بسیار گسترده‌ای روبه‌رو شد. این آلبوم، که تحت تأثیر مرگ مادر و همسرش ساخته شده بود، یکی از آلبوم‌های برتر موسیقی راک و بلوز فارسی در دهه ۵۰ محسوب می‌شود. تمامی آهنگسازی‌ها و تنظیم‌ها توسط خود حبیب انجام شد و این امر نشان‌دهنده مهارت بالای او در زمینه موسیقی بود.

آلبوم «مرد تنهای شب» شامل قطعاتی چون «مرد تنهای شب»، «مادر»، «خرس کوکی»، «شهلای من»، «نگاهم»، «قصه روز سیاه»، «شب جدایی»، «غم با تو بودن» و «خواب سرخ بوسه‌ها» بود. بسیاری از این آهنگ‌ها مضامین عاشقانه، اجتماعی و فلسفی داشتند و با صداقت و احساس عمیق اجرا شده بودند. آهنگ «مرد تنهای شب» به سرعت به یکی از نمادهای موسیقی پاپ ایران تبدیل شد و نقش بسزایی در شهرت حبیب ایفا کرد.

حبیب پس از این آلبوم، تنها یک آلبوم دیگر پیش از انقلاب منتشر کرد؛ «سلام همسایه» در سال ۱۳۵۷. این آلبوم نیز با استقبال خوبی مواجه شد و قطعاتی چون «سلام همسایه»، «شام غریبان»، «دلا برخیز»، «فصل عشق»، «عابر»، «هرگز»، «شب‌های غم‌آباد» و «زیباترین ترانه» را دربر داشت.

در این دوره، حبیب با هنرمندان برجسته‌ای چون لیلا کسری، مسعود فردمنش، همایون هوشیارنژاد، سعید قائم‌مقامی، بیژن سمندر، پاکسیما زکی‌پور، سیاوش قمیشی، منوچهر چشم‌آذر و ناصر چشم‌آذر همکاری داشت. این همکاری‌ها به غنای آثار او افزود و جایگاهش را در موسیقی ایران تثبیت کرد.

ازدواج، فوت همسر و آثار درخشان

حبیب دو بار ازدواج کرد. همسر نخست او شادی نوحی جهرمی بود که احمدرضا محبیان، فرزند اولش، حاصل این ازدواج است. شادی نوحی در دی‌ماه ۱۳۵۴ به دلیل حساسیت به آمپول پنی‌سیلین پس از تزریق، جان خود را از دست داد. این واقعه غم‌انگیز تأثیر عمیقی بر زندگی و آثار هنری حبیب گذاشت. تنها دو ماه پس از فوت همسرش، مادر حبیب نیز درگذشت و این دو فقدان بزرگ، منبع الهام اولین آلبومش «مرد تنهای شب» شد. آهنگ‌های «مادر» و «خرس کوکی» به یاد مادرش، «شهلای من» و «خواب سرخ بوسه‌ها» به یاد همسرش و «نگاهم» و «مرد تنهای شب» به یاد هر دوی آنها اجرا شد.

همسر دوم حبیب، ناهید بسیم نام دارد که محمد محبیان، خواننده فعلی و همکار پدر، حاصل این ازدواج است. محمد محبیان بعدها با همکاری پدرش وارد دنیای موسیقی شد و در آلبوم‌هایی چون «جوونی» و «خودشه» با حبیب همخوانی کرد.

مهاجرت و زندگی در خارج از کشور بعد از انقلاب

پس از انقلاب ۱۳۵۷ و ممنوعیت فعالیت‌های هنری برای بسیاری از خوانندگان، حبیب در سال ۱۳۶۲ ناگزیر به ترک وطن شد. او ابتدا به آمریکا مهاجرت کرد و در سال ۱۳۶۴ در لس‌آنجلس ساکن شد. لس‌آنجلس در آن زمان به یکی از مراکز بزرگ جامعه ایرانیان خارج از کشور تبدیل شده بود و حبیب نیز در میان این جامعه به فعالیت‌های هنری خود ادامه داد.

در آمریکا، حبیب علاوه بر فعالیت‌های موسیقایی، مدتی مدیریت یک شرکت بزرگ بازرگانی را برعهده داشت و سپس شرکت توزیع مواد غذایی خود را تأسیس کرد. او در مصاحبه‌ای اشاره کرده است که کار شرکتم توزیع اسنک و بستنی بود و درآمد بالایی داشت. با این حال، علاقه به موسیقی هرگز از وجودش رخت برنبست و پس از پایان کار بازرگانی، به ضبط موسیقی در استودیو پرداخت.

در این دوران، حبیب بیش از ۱۲ آلبوم منتشر کرد که از جمله آنها می‌توان به «آفتاب مهتاب»، «همراز»، «خورشید خانم»، «عروس فرنگی»، «بی‌نظیر»، «آخه عزیزم چی می‌شه»، «صفر»، «بزن باران»، «کویر باور»، «خداوندا»، «خانه کوچک»، «جوونی»، «خودشه» و «ایران بانو» اشاره کرد. بسیاری از این آثار با همکاری هنرمندان ایرانی مقیم خارج از کشور تولید شد و سبک بلوز-راک او را حفظ کرد.

شروع راه خوانندگی و ورود به دنیای موسیقی

ورود حبیب به دنیای موسیقی با قبولی در آزمون صدا و سیما و آموزش زیر نظر مرتضی حنانه آغاز شد. او پس از فراگیری اصول آهنگسازی و تنظیم، به عنوان خواننده در تلویزیون استخدام شد و سپس در دوران خدمت سربازی، خواننده باشگاه افسران بود. این تجربیات به او امکان داد تا با مخاطبان مختلف ارتباط برقرار کند و سبک خاص خود را توسعه دهد.

حبیب از همان ابتدا به دنبال نوآوری در موسیقی پاپ ایرانی بود. او با ترکیب موسیقی پاپ غربی و ملودی‌های ایرانی، سبکی تازه به موسیقی پاپ ایران آورد. استفاده از سازهای مدرن، به ویژه گیتار ۱۲ سیم، و تنظیم‌های نو، به آثارش عمق و غنای خاصی بخشید. صدای بم، پرطنین و نافذ او، که آمیزه‌ای از صداقت و سادگی با نوعی غم درونی و شور مردانه بود، به امضای منحصر به فردش تبدیل شد.

ترانه‌های حبیب اغلب مضامینی عاشقانه، اجتماعی و فلسفی داشتند و با زبانی ساده اما تأثیرگذار اجرا می‌شدند. او واژه‌ها را زندگی می‌کرد و هر مصرع در صدایش همچون آهی بود که بار یک قصه را بر دوش می‌کشید. همین ویژگی باعث شد ترانه‌هایش حالتی اسطوره‌ای و فراموش‌نشدنی پیدا کنند.

زمان و دلایل شهرت او در ایران و خارج از کشور

شهرت حبیب محبیان در ایران با انتشار آلبوم «مرد تنهای شب» در سال ۱۳۵۶ آغاز شد. این آلبوم، که تحت تأثیر فقدان مادر و همسرش ساخته شده بود، با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد و آهنگ «مرد تنهای شب» به سرعت به یکی از نمادهای موسیقی پاپ ایران تبدیل شد. صدای گرم و پرقدرت او، همراه با اشعار احساسی و ملودی‌های متفاوت، باعث شد حبیب به سرعت به یکی از چهره‌های محبوب موسیقی پاپ ایران تبدیل شود.

پس از مهاجرت به آمریکا، حبیب با انتشار آلبوم‌هایی چون «بزن باران»، «خورشید خانم»، «کویر باور» و «جوونی» توانست محبوبیت خود را در میان ایرانیان خارج از کشور نیز حفظ کند. سبک خاص او، که تلفیقی از موسیقی پاپ ایرانی و راک غربی بود، نسل‌های مختلف را مجذوب خود کرد. حتی در آمریکا، حبیب از موسیقی تجاری دوری جست و سبک بلوز-راکش را حفظ کرد.

دلایل شهرت حبیب را می‌توان در چند محور خلاصه کرد:

• نوآوری در سبک موسیقی پاپ ایرانی: ترکیب موسیقی پاپ غربی با ملودی‌های ایرانی و استفاده از سازهای مدرن.
• مضامین عمیق و مردمی در ترانه‌ها: بیان احساسات عمیق مردم با زبانی ساده و تأثیرگذار.
• صدای منحصر به فرد: صدای بم، پرطنین و نافذ که امضای هنری او شد.
• شجاعت و اصالت در مسیر هنری: مقاومت در برابر فشارهای اجتماعی و سیاسی و وفاداری به موسیقی.

فعالیت‌ها و زندگی او بعد از انقلاب، از جمله کنسرت‌ها و آلبوم‌ها در خارج

پس از انقلاب ۱۳۵۷ و مهاجرت به آمریکا، حبیب فعالیت هنری خود را با انتشار آلبوم‌های متعدد ادامه داد. در این دوران، او با هنرمندان ایرانی مقیم خارج از کشور همکاری داشت و سبک خاص خود را حفظ کرد. آلبوم‌هایی چون «آفتاب مهتاب»، «همراز»، «خورشید خانم»، «عروس فرنگی»، «بی‌نظیر»، «آخه عزیزم چی می‌شه»، «صفر»، «بزن باران»، «کویر باور»، «خداوندا»، «خانه کوچک»، «جوونی»، «خودشه» و «ایران بانو» از جمله آثار مهم او در این دوره هستند.

حبیب در این دوران، علاوه بر خوانندگی، به آهنگسازی و ترانه‌سرایی برای دیگران نیز پرداخت. او برای هنرمندانی چون لیلا فروهر، ستار، نوش‌آفرین، هلن و مکابیز آهنگسازی و تنظیم انجام داد. این همکاری‌ها به گسترش نفوذ هنری او در جامعه ایرانیان خارج از کشور کمک کرد.

کنسرت‌های حبیب در خارج از کشور با استقبال خوبی مواجه شد و او توانست ارتباط خود را با مخاطبان ایرانی حفظ کند. با این حال، حبیب همواره دل‌تنگ وطن بود و آرزوی بازگشت به ایران را در دل داشت.

بازگشت او به ایران و شرایط آن

در سال ۱۳۸۸، حبیب با نگارش نامه‌ای به رئیس‌جمهور وقت، محمود احمدی‌نژاد، درخواست بازگشت به ایران را مطرح کرد. پس از مذاکرات و موافقت ضمنی مقامات و پذیرش برخی شرایط، او به همراه خانواده‌اش به ایران بازگشت و در رامسر، منطقه چهارصد دستگاه، اقامت گزید. این بازگشت برای حبیب نه تنها یک سفر فیزیکی، بلکه سفری به دنیایی پر از احساسات و یادآوری‌های شیرین و تلخ بود.

حبیب پس از بازگشت به ایران، تلاش کرد تا فعالیت هنری خود را ادامه دهد و درخواست مجوز انتشار آلبوم و برگزاری کنسرت در ورزشگاه آزادی تهران را ارائه کرد. با این حال، موانع اداری و مخالفت برخی مسئولان فرهنگی و مذهبی، مانع از تحقق آرزوی او شد. اسفندیار رحیم مشایی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور، اعلام کرد که فعالیت هنری برای همه هنرمندان آزاد است، اما معاون هنری وزیر ارشاد و امام جمعه موقت تهران مخالفت خود را با فعالیت خوانندگان لس‌آنجلسی در ایران اعلام کردند.

در سال ۱۳۹۳، حبیب در حال تولید نماهنگ ترانه «خرچنگ‌های مردابی» در جاده ماسوله و شهرک تاریخی آن بود که توسط نیروی انتظامی بازداشت شد. دلیل بازداشت، شهرت او و عدم داشتن مجوزهای لازم برای ضبط فیلم بود. در نهایت، حبیب با تودیع قرار وثیقه مناسب آزاد شد. پس از آزادی، نامه‌ای سرگشاده با عنوان «من در سرزمین مادری‌ام بدون دلیل بازداشت شدم و بدون دلیل هم آزاد!» نوشت و به حاشیه‌های بازگشت خود به ایران اعتراض کرد.

موانع، حاشیه‌ها و بازداشت‌ها پس از بازگشت

بازگشت حبیب به ایران با حاشیه‌ها و موانع فراوانی همراه بود. مهم‌ترین موانع عبارت بودند از:

• برچسب «خواننده لس‌آنجلسی» و «خواننده پیش از انقلاب»: این دو برچسب همواره همراه حبیب بود و مانع فعالیت حرفه‌ای او در ایران شد. بسیاری از مسئولان فرهنگی و مذهبی با فعالیت هنری او مخالف بودند و مجوز انتشار آلبوم و برگزاری کنسرت به او داده نشد.
• سوءاستفاده و شارلاتانیسم: محمد محبیان، فرزند حبیب، معتقد است که افراد سودجو و شارلاتان در اطراف پدرش قرار گرفتند و مانع فعالیت رسمی او شدند. این افراد با سوءاستفاده از نام و شهرت حبیب، فضای وحشتناکی برای او ایجاد کردند و روند فعالیت هنری‌اش را مختل کردند.
• بازداشت در ماسوله: در سال ۱۳۹۳، حبیب در حال تولید نماهنگ «خرچنگ‌های مردابی» بدون مجوز بازداشت شد و پس از تودیع وثیقه آزاد شد. این بازداشت، نمادی از مشکلات و موانع فعالیت هنری او در ایران بود.

با وجود این موانع، حبیب هرگز از مسیر هنری خود منحرف نشد و تا پایان عمر به موسیقی وفادار ماند.

فهرست کامل آلبوم‌ها و آهنگ‌های منتشرشده توسط حبیب

در ادامه، فهرست کامل آلبوم‌ها و برخی از تک‌آهنگ‌های منتشرشده توسط حبیب محبیان ارائه می‌شود. این جدول شامل نام آلبوم، سال انتشار و شرکت پخش‌کننده است:

همچنین، حبیب تعداد زیادی تک‌آهنگ منتشر کرده است که برخی از مهم‌ترین آنها عبارتند از: «رهایی»، «بهار»، «جوونی»، «نماز و روزه»، «شونه به شونه»، «عشق خدایی»، «غدیر خم»، «آب و خاک»، «باران»، «سارا»، «محکوم»، «تو نبودی»، «ببار ای برف»، «ناز گل بابا»، «الله اکبر»، «بانوی شرقی»، «دنیا»، «گل سرخ»، «محکوم (ورژن نهایی)»، «تو حسینی»، «یاد گریه‌هات»، «ایران بانو (ورژن جدید)»، «بوی دریا».

معرفی برترین و ماندگارترین آهنگ‌های حبیب با توضیح کوتاه

در میان آثار فراوان حبیب، برخی آهنگ‌ها به عنوان برترین و ماندگارترین آثار او شناخته می‌شوند. در ادامه، به معرفی این آهنگ‌ها و توضیحی کوتاه درباره مضمون یا محبوبیت هرکدام پرداخته می‌شود:

مرد تنهای شب

توضیح: این آهنگ نماد تنهایی، غم و غربت است و با صدای بم و نافذ حبیب اجرا شده است. مضمون آن درباره مردی است که در شب‌های تاریک، تنها و غمگین، دل از همه بریده و به آینده‌ای نامعلوم می‌اندیشد. این قطعه به سرعت به یکی از نمادهای موسیقی پاپ ایران تبدیل شد و نقش بسزایی در شهرت حبیب ایفا کرد.

مادر

توضیح: آهنگی احساسی و عمیق که به یاد مادر حبیب اجرا شده است. مضمون آن درباره عشق و دلتنگی فرزند نسبت به مادر و فقدان اوست. این قطعه با صداقت و احساس عمیق اجرا شده و دل بسیاری از شنوندگان را لمس کرده است.

شهلای من

توضیح: برخلاف تصور رایج، این آهنگ برای همسر اول حبیب (شادی) نوشته نشده، بلکه از شنیدن اجرای یک خواننده آذربایجانی الهام گرفته شده است. مضمون آن درباره عشق و دلتنگی نسبت به فردی به نام شهلاست و با صدای گرم و احساسی حبیب اجرا شده است.

خرس کوکی

توضیح: آهنگی با مضمون اجتماعی و فلسفی که به یاد مادر حبیب اجرا شده است. این قطعه با صدای خاص و تنظیم متفاوت، جایگاه ویژه‌ای در آثار حبیب دارد.

نگاهم

توضیح: آهنگی عاشقانه و غمگین که به یاد همسر و مادر حبیب اجرا شده است. مضمون آن درباره نگاه عاشقانه و دلتنگی نسبت به عزیزان از دست رفته است.

بزن باران

توضیح: یکی از محبوب‌ترین آهنگ‌های حبیب که مضمون آن درباره امید، انتظار و طلب رحمت الهی است. این قطعه با صدای گرم و ملودی دلنشین اجرا شده و در میان ایرانیان داخل و خارج از کشور محبوبیت فراوانی دارد.

مرگ قو

توضیح: آهنگی فلسفی و غمگین که مضمون آن درباره مرگ، تنهایی و سرنوشت انسان است. این قطعه با شعر مهدی حمیدی شیرازی و صدای نافذ حبیب اجرا شده و به یکی از آثار فراموش‌نشدنی موسیقی ایران تبدیل شده است.

خرچنگ‌های مردابی

توضیح: آهنگی اجتماعی با مضمون انتقاد از شرایط جامعه و مشکلات اجتماعی. این قطعه در دوران بازگشت حبیب به ایران اجرا شد و با حاشیه‌هایی همراه بود.

آخه عزیزم چی می‌شه

توضیح: آهنگی عاشقانه و احساسی که مضمون آن درباره عشق، انتظار و امید به وصال است. این قطعه با ملودی دلنشین و صدای گرم حبیب اجرا شده و در میان مخاطبان محبوبیت زیادی دارد.

کویر باور

توضیح: آهنگی فلسفی و عمیق که مضمون آن درباره باور، امید و تلاش برای رسیدن به آرزوهاست. این قطعه با صدای خاص و تنظیم متفاوت اجرا شده و جایگاه ویژه‌ای در آثار حبیب دارد.

آثار مشترک و همکاری با دیگر هنرمندان

حبیب در طول فعالیت هنری خود با هنرمندان برجسته‌ای چون لیلا کسری، مسعود فردمنش، همایون هوشیارنژاد، سعید قائم‌مقامی، بیژن سمندر، پاکسیما زکی‌پور، سیاوش قمیشی، منوچهر چشم‌آذر، ناصر چشم‌آذر و اروین خاچیکیان همکاری داشت. این همکاری‌ها به غنای آثار او افزود و جایگاهش را در موسیقی ایران تثبیت کرد.

همچنین، حبیب با فرزندش محمد محبیان در آلبوم‌هایی چون «جوونی»، «خودشه» و «ایران بانو» همکاری داشت. این همکاری‌ها نه تنها به معرفی محمد محبیان به دنیای موسیقی کمک کرد، بلکه نشان‌دهنده پیوند عمیق خانوادگی و هنری میان پدر و پسر بود.

آهنگسازی و ترانه‌سرایی برای دیگران

حبیب علاوه بر خوانندگی، در زمینه آهنگسازی و ترانه‌سرایی برای دیگران نیز فعالیت داشت. برخی از آثار او برای هنرمندان دیگر عبارتند از:

• ستار: «دنیای بابا» (ترانه‌سرا: ناصر مهدی‌پور، آهنگساز: حبیب، تنظیم‌کننده: مجید قربانی)
• لیلا فروهر: «هرچی بخوای» (ترانه‌سرا: مهین آبادانی، آهنگساز: حبیب، تنظیم‌کننده: محمد ستاری)
• نوش‌آفرین: «زنگ در» (ترانه‌سرا: مینا جلالی، آهنگساز: حبیب، تنظیم‌کننده: اندی جی)
• هلن: «فراموش نکنی» (ترانه‌سرا: مهین آبادانی، آهنگساز: حبیب، تنظیم‌کننده: پوریا نیاکان)
• مکابیز: «هرکسو بیشتر دوست داری» (ترانه‌سرا: حبیب، آهنگساز: حبیب، تنظیم‌کننده: حبیب).

این آثار نشان‌دهنده مهارت و خلاقیت حبیب در زمینه آهنگسازی و تنظیم موسیقی برای هنرمندان مختلف است.

دیدگاه‌های اجتماعی، سیاسی و مواضع عمومی حبیب

حبیب محبیان همواره بر سلامت نفس و احترام به ارزش‌های انسانی و فرهنگی کشور تأکید داشت. او معتقد بود که موسیقی یک زبان انتقال فرهنگ است و باید در انتخاب شعر، آهنگ و اجرا دقت عمل داشت. حبیب در مصاحبه‌های خود بارها اعلام کرده است که به هر قیمتی کار نمی‌کند و همیشه کاری را انجام داده که خود دوست داشته است، نه آن چیزی که دیگران گفته‌اند. او از موزیک تجاری و ابتذال دوری می‌جست و معتقد بود که هنرمند باید اصالت و صداقت خود را حفظ کند.

در زمینه مسائل سیاسی، حبیب برخلاف بسیاری از خوانندگان لس‌آنجلسی، هیچ‌گاه علیه نظام ایران فعالیت سیاسی نکرد و همواره تلاش کرد تا با حفظ احترام و رعایت قوانین کشور، فعالیت هنری خود را ادامه دهد. او در سال ۱۳۸۸ با دعوت دولت احمدی‌نژاد به ایران بازگشت و در رامسر ساکن شد. آرزویش برگزاری کنسرت ۱۰۰ هزار نفری در ورزشگاه آزادی بود، اما هرگز محقق نشد.

حبیب همچنین در زمینه مسائل اجتماعی، به حمایت از مردم و دفاع از ارزش‌های انسانی و فرهنگی تأکید داشت. او در سال ۲۰۰۶ در لبنان برای دفاع مقدس خواند، اما اثرش پخش نشد. همچنین، در آهنگ‌هایی چون «مادر»، «خرس کوکی» و «نگاهم» به بیان احساسات عمیق و دردهای شخصی و اجتماعی پرداخت.

زندگی خانوادگی و فرزندان (احمدرضا و محمد)

حبیب دو فرزند به نام‌های احمدرضا و محمد دارد. احمدرضا حاصل ازدواج اول حبیب با شادی نوحی جهرمی است و در ایران زندگی می‌کند. محمد محبیان، حاصل ازدواج دوم حبیب با ناهید بسیم، خواننده فعلی و همکار پدر است. محمد با همکاری پدرش در آلبوم‌هایی چون «جوونی»، «خودشه» و «ایران بانو» وارد دنیای موسیقی شد و پس از فوت پدر، به فعالیت هنری خود ادامه داد.

حبیب رابطه نزدیکی با فرزندانش داشت و در مصاحبه‌هایی به حمایت و تشویق آنها برای ادامه مسیر هنری اشاره کرده است. پس از فوت حبیب، محمد محبیان در مراسم بزرگداشت پدرش سخنرانی کرد و یاد و خاطره او را زنده نگه داشت.

کتاب‌ها، مستندها و منابع معتبر درباره حبیب

در سال ۱۳۹۳، کتاب «مرد تنهای شب» به کوشش بهروز دره‌قایدی، پویا یحیوی و میلاد زیدآبادی توسط انتشارات نصیرا منتشر شد. این کتاب مجموعه‌ای از آثار و ترانه‌های حبیب در همه سال‌های فعالیتش را دربر دارد و در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران ارائه شد. کتاب «مرد تنهای شب» به عنوان منبعی معتبر برای علاقه‌مندان به آثار حبیب شناخته می‌شود و شامل بخش‌هایی از مکالمات، عکس‌ها و معرفی آثار اوست.

علاوه بر کتاب، مستندها و مصاحبه‌هایی درباره زندگی و آثار حبیب تهیه شده است که به بررسی جنبه‌های مختلف زندگی شخصی و هنری او می‌پردازد. این منابع نقش مهمی در حفظ و انتقال میراث هنری حبیب به نسل‌های آینده دارند.

درگذشت، مراسم تشییع و بزرگداشت‌ها

حبیب مدت‌ها مبتلا به بیماری قلبی بود و در نهایت در ساعت ۹ صبح روز جمعه، ۲۱ خرداد ۱۳۹۵، در سن ۶۸ سالگی بر اثر ایست قلبی در روستای نیاسته، کتالم، رامسر درگذشت. پس از فوت او، خانه موسیقی ایران از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درخواست کرد تا مراسم تشییع حبیب از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا برگزار شود. اما پس از چند ساعت، داریوش قانع، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان رامسر اعلام کرد که تدفین حبیب در شهرستان رامسر و در امامزاده محمد انجام خواهد شد. در نهایت، پیکر حبیب در محوطه گورستان روستای نیاسته به خاک سپرده شد. این مراسم در حالی برگزار شد که حبیب هیچ‌گونه ارتباطی با شهر رامسر نداشت و فقط ویلای شخصی‌اش را در آنجا اجاره کرده بود.

مراسم سوم حبیب نیز در رامسر برگزار شد. مراسم هفتمین روز درگذشت حبیب محبیان نیز در تهران، روز یکشنبه ۳۰ خرداد ماه، از ساعت ۱۰:۳۰ تا ۱۲:۳۰ صبح در مسجد جامع (قدس) واقع در شهرک غرب با حضور جمعیت زیادی از مردم و رسانه‌ها برگزار گردید. مراسم چهلمین روز درگذشت حبیب نیز قرار بود در تهران صورت بگیرد اما با مخالفت وزیر ارشاد، در رامسر برگزار شد. هر ساله در سالروز تولد یا مرگ حبیب، طرفداران او بر سر مزارش برای او بزرگداشت می‌گیرند و یاد و خاطره او را زنده نگه می‌دارند.

آثار منتشرشده پس از مرگ و مجوزها

پس از درگذشت حبیب، در سال ۱۳۹۶، یک سال و نیم پس از مرگش، نماهنگ «دیره» با صدای پسرش، احمدرضا محبیان و سمیر زند و همچنین با تصویر و صدای نه چندان شفاف «حبیب» از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز انتشار گرفت. این اتفاق در حالی رخ داد که حبیب در تمام سال‌هایی که به ایران بازگشته بود، هرگز اجازه فعالیت رسمی در بازار موسیقی داخلی را پیدا نکرد. انتشار برخی آثار به صورت ویدئو و تک‌آهنگ که اغلب در رسانه‌های خارج از کشور منتشر می‌شد، فعالیت‌هایی بودند که حبیب در زمان حضورش در ایران انجام داده بود.

در زمستان ۱۳۹۶، در پی حادثه نفت‌کش سانچی، قطعه «مرگ قو» با صدای حبیب برای اولین بار از صدا و سیما به یاد جان‌باختگان سانچی پخش شد. این آثار نشان‌دهنده محبوبیت پایدار و جایگاه فرهنگی حبیب در میان مردم ایران و ایرانیان خارج از کشور است.

نتیجه‌گیری و جمع‌بندی

حبیب محبیان، با صدای منحصربه‌فرد، ترانه‌های احساسی و سبک نوآورانه‌اش، تأثیری عمیق بر موسیقی پاپ ایران گذاشت. او نه‌تنها به‌عنوان یک خواننده، بلکه به‌عنوان یک نماد فرهنگی که توانست احساسات و تجربیات مردم را در قالب موسیقی بیان کند، در تاریخ موسیقی ایران جاودانه شد. تأثیر او در ایجاد پلی بین موسیقی سنتی و مدرن و همچنین در انتقال پیام‌های انسانی و عاشقانه، همچنان در موسیقی ایران زنده است.

زندگی و آثار حبیب بازتابی از فراز و نشیب‌های یک هنرمند مستقل و عاشق موسیقی است که با وجود موانع و دشواری‌های فراوان، هرگز از مسیر هنری خود منحرف نشد. او با صداقت، احساس و اصالت، جایگاهی ویژه در حافظه جمعی ایرانیان یافته و آثارش همچنان الهام‌بخش خوانندگان جوان و علاقه‌مندان موسیقی ایرانی است.

حبیب محبیان، مرد تنهای شب موسیقی ایران، با صدای گرم و سبک منحصربه‌فردش، نسل‌ها را مجذوب خود کرد و میراثی جاودانه از عشق، غم، امید و اصالت برای موسیقی ایران به یادگار گذاشت.